Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι η 7η πιο κοινή κακοήθεια που συμβαίνει και στα δύο φύλα. Η ασθένεια επηρεάζει συχνότερα τους άνδρες από τις γυναίκες και η μέση ηλικία κατά τη διάγνωση είναι τα 68 έτη. Το κάπνισμα είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου που προβλέπει την ανάπτυξη καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Περίπου το 75% των περιπτώσεων που υπάρχουν είναι σε πρώιμη κατάσταση, ενώ η προχωρημένη νόσος (εισβολή του καρκίνου στο μυϊκό τοίχωμα της ουροδόχου κύστης) διαγιγνώσκεται στο υπόλοιπο 25%

​

Το κύριο σύμπτωμα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης είναι η αιματουρία. Λιγότερο συχνά συμπτώματα είναι πόνος κατά τη διάρκεια της ούρησης (δυσουρία) ή η συχνή ούρηση. Ως εκ τούτου, κάθε περίπτωση αιματουρίας σε μεγαλύτερες ηλικίες θα πρέπει να εξετάζεται από τον ουρολόγο με την υποψία καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ο υπέρηχος της ουροδόχου κύστης και η αξονική τομογραφία, όπως και η κυτταρολογική εξέταση των ούρων είναι χρήσιμες εξετάσεις για τη διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης. Παρ’ όλα αυτά, η κυστεοσκόπηση είναι η πιο σημαντική εξέταση. Αυτή εκτελείται με την εισαγωγή ενός ειδικού οργάνου μέσω της ουρήθρας στην ουροδόχο κύστη και ο ουρολόγος αξιολογεί την εμφάνιση του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης. Η εξέταση δεν είναι επώδυνη όταν πραγματοποιείται με τοπική ή γενική αναισθησία. Ως εκ τούτου, η διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης πιο συχνά προκύπτει μετά από κυστεοσκόπηση και οπτική αναγνώριση της χαρακτηριστικής εικόνας του εξωφυτικού όγκου. Η κυτταρολογία των ούρων συμβάλλει σημαντικά στη διάγνωση, καθώς ανιχνεύονται καρκινικά κύτταρα στα ούρα.

​

Η τελική διάγνωση καθορίζεται από την ιστολογική εξέταση των δειγμάτων βιοψίας που λαμβάνονται από τον όγκο. Μια βιοψία θα καθορίσει επίσης την επιθετικότητα του όγκου και την έκταση της εμπλοκής του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης. Αξίζει να σημειωθεί ότι για μικρές βλάβες με χαμηλή επιθετικότητα, η πλήρης εκτομή του όγκου για βιοψία θα μπορούσε επίσης να είναι η οριστική θεραπεία.

​

Πρόγνωση  
Η πρόγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης εξαρτάται από το βάθος και την έκταση του όγκου στο τοίχωμα της ουροδόχου κύστης και το βαθμό διαφοροποίησης των καρκινικών κυττάρων. Εάν το μυϊκό στρώμα του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης (κλινικό στάδιο Ta, T1, CIS) δεν εμπλέκεται, η 5-ετής επιβίωση κυμαίνεται από 82-100% με κατάλληλη θεραπεία. Η συμμετοχή του μυϊκού στρώματος χωρίς καμία επέκταση εκτός της ουροδόχου κύστης (κλινικό στάδιο Τ2) σχετίζεται με 63 – 83% 5-ετή ποσοστό επιβίωσης. Συνολικά, η ριζική κυστεκτομή προσφέρει επιβίωση χωρίς υποτροπή κατά τη διάρκεια των πρώτων 5 ετών στο 60-70% των ασθενών. Η επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου είναι δυνατή έως και 77% στα 10 χρόνια, εάν ο όγκος περιορίζεται στην ουροδόχο κύστη κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Η εξωκυστική επέκταση περιορίζει σημαντικά την επιβίωση χωρίς ασθένειες στο 44% των ασθενών, ενώ η παρουσία συμμετοχής των λεμφαδένων μειώνει περαιτέρω το παραπάνω ποσοστό στο 34%. Ως εκ τούτου, η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστης είναι απαραίτητη για την επίτευξη καλών χειρουργικών και ογκολογικών αποτελεσμάτων

​